Een van die sentrale dinge wat ons mettertyd moet baasraak is emosionele regulering. Daarsonder kan ons baie skade aan ons lewe aanrig.

God se genade is die membraan wat keer dat ons disintegreer en ineenstort en wat genoeg is vir enige hoeveelheid kwesbaarheid.

Om kwesbaarheid op ‘n gesonde manier deel van jou lewe te maak vra geweldig baie dapperheid, en dit kom vir niemand maklik nie.

Hoe meer ons ons eie kwesbaarheid en verganklikheid omarm, hoe meer eg kan ons word.

Hoe ek op my eie en ander se kwesbaarheid reageer, gaan bepaal of mense veilig voel om by my kwetsbaar te wees.

Die dilemma is glad nie dat ons kwesbaar is nie, maar juis dat ons so hard as moontlik probeer voorgee dat ons nie kwesbaar is nie.

As ek dit toelaat – en deur Sy genade – vorm God my in iets mooier as wat ek self kon bedink.

“Om ‘n Christen te wees is om gesê te word.”

Ten diepste is elke mens ‘n volslae misterie, ‘n Mona Lisa in eie reg.

In haar gebed het sy gesê: “Lord, please help me to be a beneficial presence today...” Die woorde het my diep geraak.

Eers as ek my begin losmaak van die bagasie, sal ek ten diepste vry kan begin leef.